آنچنان مدارک تاریخی و زبانی بر ما نمایان می سازند.  زبانهای ترکی و فارسی از دیرباز ارتباطات فراوانی باهم داشته اند. اگرچه زبان ترکی به لحاظ دارا بودن گنجینۀ وسیع واژگان، ساختار دستوری استوار و فراوانی واژگان برای یک معنی، اصلاً قابل مقایسه با زبان فارسی نیست ولی به هر حال هر زبانی ویژگیهای خاص خود را دارد. آنچه که روشن است اینکه از فارسی باستان و پیش از اسلام جز چند خط مبهم بیش نمانده است و این یک واقعیت تاریخی و ادبی و زبانی است. زبان فارسی به شدت با کاستی بن مایه ها روبرو بوده و از سوی دیگر ساختار دستوری قدیم آن برگرفته از زبان عربی و ساختار دستوری کنونی آن برگرفته از زبان ترکی است.

کاستی بن مایه ها در زبان فارسی، با فراوانی ترکیبها جبران شده است. در خصوص واژگان نیز زبان فارسی، از زبانهای دیگر بویژه زبان عربی، ترکی، فرانسوی و… واژگان بسیار گرفته است. زبان ترکی پس از زبان عربی، بیشترین واژه  را به زبان فارسی داده است. حتی در برخی موارد برخی بن مایه ها مانند شناختن، سرودن و … و برخی پسوندها مانند سار، زار و… ترکی هستند ولی در طول زمان دچار دگرگونی شده اند

• ترک بوک —– فروشگاه